Szanowni Państwo!

Kiedyś rzadkość, oaza na pustyni, kwiat na ugorze. Potem bardziej teoria i potrzeba, pojawiające się światełko w tunelu. I wreszcie już nie jedno i nie światełko. Solidne latarnie oświetlające coraz większy obszar.  Tak, to prehabilitacja. Wczoraj i dziś. Obserwowana z bliska pozwala zrozumieć, na czym polega postęp w medycynie. Ten może mniej namacalny, który nie polega na wstawieniu najnowszego modelu robota (choć oczywiście ten rodzaj postępu jest niezwykle ważny i potrzebny).

Prehabilitacja to postęp budowany przez pozornie drobne, proste, codzienne działania. Ale jakże ważny postęp. Nie tylko w kategoriach nowej jakości, potwierdzanej przez kolejne poradnie prehabilitacyjne, poradniki, artykuły, rekomendacja, wytyczne. Również w kategoriach pewnej relacji między pacjentem i … no właśnie, nie tylko lekarzem, co nasuwa się niejako automatycznie, ale również leczącym pacjenta zespołem. Bo leczenie, takie prawdziwe, kompleksowe to proces. Proces, w którym uczestniczy zespół, uczestniczy pacjent (to bardzo ważne, on nie czeka na wyleczenie, on się leczy!) uczestniczy jego rodzina. W tak zespołowej grze, jaką jest leczenie, współpraca jest kluczem. Współpraca bazuje na zaufaniu, zaufanie buduje się poprzez wzajemną relację, relacja zaś powstaje wskutek współpracy. Że to błędne koło? Niekoniecznie. Koło, owszem, ale historia kołem się toczy. Budujmy ją więc wspólnie. Rozmawiajmy. Zapraszamy na kolejne spotkanie dotyczące prehabilitacji, już kolejne 10 maja 2024 r.

Postaramy się, choć niby o tym samym, by nie było tak samo. Zapraszamy po szczegółowe informacje na stronie wydarzenia, zapraszamy do oglądania, przede wszystkim jednak zapraszamy do udziału. Tak, w konferencji, jasne, ale przede wszystkim w prehabilitacji.

Do zobaczenia 10 maja!

Z poważaniem,

prof. dr hab. n. med. Tomasz Banasiewicz